Wie is Bleijerveld en waarom zijn jullie in deze business?

Arthur: ‘Sinds 2011 zijn we een juristenkantoor. Een aanpassing die we door hebben gevoerd naar aanleiding van een wetswijziging in datzelfde jaar. Het moet een grondrecht zijn voor Nederlanders en Nederlandse ondernemers om onwettigheden aan te vechten. In het verleden moest je als particulier of MKB’er altijd een advocaat mee nemen als je wilde procederen. Dit maakte onwettigheden aankaarten een dure en onbereikbare optie voor velen.

We vinden het interessant om de advocatuur los te laten om zo andere voorstellen aan onze cliënten te kunnen doen. Die voorstellen doen we in kosten, beter voorwerk en in snelheid. Nu hoeft niet iedere komma meer op de factuur en samen werken lukt ook beter. We wachten nu minder vaak op de ‘brand’, we zijn het voor. Een voorbeeld hiervan is goede algemene voorwaarden. Vroeger werden deze van de site van een ander gejoept. Voor een bedrag van € 350,00 kunnen we al veel voor je personaliseren en dat scheelt ellende.

Daarbij willen we een gelijkwaardige samenwerking hebben en geen verheven functie als jurist. Ik denk dat dit ons uniek maakt.’

Hoe is jullie samenwerking ontstaan?

Arthur: ‘We hebben elkaar gevonden op het net. Na dat eerste contact hebben we eerst eens een inhoudelijk gesprek gevoerd. Ik moet zeggen dat het me wel even heeft gekost om deze materie tot me te laten komen. Er was nieuw jargon en veel te verifiëren materiaal. Toen ik dat voor elkaar had, ben ik naar de voorwaarden gaan kijken en zijn we een langetermijnsamenwerking aan gegaan. Nu voel ik me echt betrokken bij het werk en de processen. We denken graag samen na over voorkomen en kwaliteit, en ja, soms moet er ad hoc geschakeld worden.

Laat ik duidelijk zijn, onze samenwerking is commercieel. De SNRO juridisch goed bij staan is waar we voor gaan omdat ze die dienst van ons afnemen. Dat gezegd hebbend wil ik ook delen dat dit onontgonnen terrein is. Dat maakt het voor mij een interessante case. We hebben een mooie klik en ik vind het bijzonder dat ze zaken behoorlijk goed voor elkaar hebben. Samen met de SNRO durf ik wat disruptieve innovatie te onderzoeken met als doel, verdere ontwikkeling van kwaliteit in dit veld.'

De SNRO heeft voorwaarden als het gaat om accreditatie. Als deze worden overschreden, wat adviseer je dan?

Arthur: ‘Dat hangt van de situatie af. Als een bepaling wordt overschreden kun je daar juridisch gevolg aan geven. De SNRO kiest altijd zelf of ze dat doen. Als het om een kleine overtreding gaat, wil de SNRO het liefst in alle redelijkheid samen naar een oplossing kijken. Soms moet je doorpakken, anders verlies je je geloofwaardigheid, dan ondersteunen we.'

Hebben zaken uit het verleden de SNRO uiteindelijk meer kwalitatief gemaakt?

Arthur: ‘Het is belangrijk om kwaliteit te specificeren. De uitvoering van een accreditatie is niet mijn vak, dat is de specialisatie van de SNRO zelf. Na een geschil kijken we wel samen hoe dit een volgende keer voorkomen kan worden. De SNRO is zelf heel actief, ze willen vooral graag een goede samenwerking. Bij voorwaarden is het de kunst om de juiste balans te vinden tussen goed, rechtlijnig en duidelijk, zonder dat het formeel en lang wordt. Accrediteren is op zichzelf al een flinke papierwinkel. Voorwaarden in de vorm van 40 kantjes ongezellige tekst nodigen niet uit om gelezen te worden en helpen niet bij kwaliteit.

Toen ik bij de SNRO kwam was er veel uitgewerkt in processen en waarborging. Dat heb ik doorgekamd met als doelstelling voorkomen.

De SNRO neemt een flinke verantwoording door accreditatie volgens de 3 volgende pijlers te laten verlopen. <Onafhankelijk-Transparant-Kwalitatief> Doen ze dat juridisch juist volgens jou?

Arthur: ‘De SNRO is geen overheidsinstelling. Ze zijn privaat en daarmee is er veel minder regulering. Contracten die de SNRO sluit mogen formeel zo ingericht worden als ze zelf willen. Er zijn geen publiekrechtelijke afspraken zoals bijvoorbeeld bij een vergunningsaanvraag met bezwaarprocedures. Juist daarom heeft de SNRO het in mijn ogen keurig gedaan. Ze hebben zelf bezwaarprocedures ingericht zonder dat dit hoeft. Ze hebben een adviesorgaan, een onderzoeksorgaan en een orgaan die besluiten neemt. Die besluitvorming gebeurt onafhankelijk en wordt gewaarborgd en gedeeld bij het aangaan van een samenwerking. Er is duidelijkheid over wat onafhankelijkheid is en wie mag deelnemen aan een adviescommissie of het bestuur.

Daarnaast is de SNRO een stichting. Ze zijn niet op winst gericht en dat blijkt uit de vorm en de inrichting. Collega-aanbieders in dit veld, vaak in de vorm van een b.v. zijn dat wel. Als een b.v. bijvoorbeeld een accreditatie afwijst, opnieuw accrediteert en ze verdienen daar extra aan, dan staat dat op gespannen voet met elkaar. Welke waarborgen neem je dan om dit te voorkomen? De SNRO geeft bijvoorbeeld geen betaald advies aan een academie die niet gecrediteerd wordt. Ze adviseren om dat met een ander partij te doen en terug te komen als het gedaan is. In het kader van ‘business’ zouden ze daar mogelijk een mooie factuur voor kunnen sturen.

Ter vergelijking, we zijn zelf niet onafhankelijk, we zijn strikt partijdig. We bedienen de cliënt die ons betaalt. De SNRO kan besluiten je niet te accrediteren ondanks dat je ze betaalt. De SNRO bedient daarmee vele stakeholders in dit veld en dat levert een compleet andere benadering op. Dus bij de SNRO betaal je, de belangen van derden worden behartigt en daardoor die van jou ook, zou je kunnen zeggen. Als je dit niet goed zou regelen zou het op gespannen voet staan. Zo benadrukt SNRO bijna op elke pagina van een accreditatie: “we beoordelen je op basis van de genoemde maatstaven”.

En dan zijn er de kastanjes die SNRO uit het vuur haalt. Ik noem de b.t.w. vrijstelling als voorbeeld. Hier is weinig jurisprudentie, de regulering is minimaal en het ziet er ook niet uit dat dit morgen anders wordt. Het ministerie die de vrijstelling geeft, maakt gebruik van afspraken die niet te vinden zijn. Wel of geen b.t.w. vrijstelling is best vergaand. Misbruik is gemakkelijk mogelijk zonder toezicht mijns inziens. Ik zeg niet dat het gebeurt, maar het is gek dat dit zo is. Er worden taken aan private organen overgelaten, aan partijen die geen bestuursorgaan zijn: dus geen waarborging, geen hoor en wederhoor, maar wel commerciële belangen. Er is een vergaande of afgeleide publieke bevoegdheid met betrekking tot die vrijstelling en de monopolie daarop. Dat is toch bijzonder! Stel dat de vraag gesteld gaat worden: “is er nu misbruik?” dan weten we dat niet, want de bijbehorende stukken zijn er niet. Vinden we dit aanvaardbaar met elkaar? Deze case is niet acuut, maar ik vind het leuk om hier af en toe “even aan te schudden” en te zoeken naar waarom zaken gaan zoals ze gaan.

Het siert de SNRO dat ze ook hierin investeren zonder dat ze er persoonlijk beter van worden. Kwaliteit in de markt is de drijfveer van de SNRO, en die passie spat er van af! Als je me vraagt naar de onafhankelijkheid, transparantie en kwaliteit van de SNRO dan doen ze dat met deze manier van werken echt goed.'

Welke tip kun je iedere academie geven als het gaat om juridische zaken?

Arthur: ‘We hebben wel wat academies in onze portefeuille. De student versus de academie is waar het hier mis zou kunnen gaan. Die algemene voorwaarden zijn ook nu belangrijk. Bijvoorbeeld, als een student een cursus voortijdig opzegt, hoe is het dan geregeld. Het hele bedrag afschrijven als er nog geen les is gegeven, is juridisch geen goed idee. Hoe regel je het wel en wat geldt op welk moment? Kies, leg het uit, kort, bondig, duidelijk en in taal die je wel leest. Dan voorkom je een negatieve ervaring.

Deze aanbeveling is vrij algemeen omdat ik nu geen persoonlijke kwaliteiten kan uitdiepen. En toch is het de kern, loop zelf je eigen 'reis', dat wat je publiek of client ervaart, eens af. Je voelt dan hoe het voelt.'

Merci Anke